Hatay’ın Antakya ilçesine bağlı Serinyol Mahallesi’nde yaşayan 74 yaşındaki Edibe Koçak, engelli üç çocuğuna 50 yıldır fedakârlıkla bakıyor. Her Anneler Günü’nü buruk geçiren anne, en küçük oğlu Yusuf’un emekleyerek verdiği bir çiçeğin kendisi için en büyük mutluluk olduğunu söylüyor.
Edibe Koçak ve eşi Kemal Koçak’ın beş çocuğundan üçü, akraba evliliği nedeniyle zihinsel ve bedensel engelli olarak dünyaya geldi. 50 yaşındaki Orhan, 47 yaşındaki Melek ve 45 yaşındaki Yusuf’un çocukluklarından itibaren tüm ihtiyaçlarıyla ilgilenen anne Koçak, onları bir kuruma vermeyi hiç düşünmediğini vurguluyor.
“Çocuklarım Engelli Ama Rabbim Bana Güç Verdi”
Edibe Koçak, “Evlatlarım engelli oldu ama yüce Rabbim yardım etti. Onlara baktım, yılmadım, yorulmadım. Sağlam çocuklarından daha kıymetliler çünkü bu çocuklar bir bakış, bir tatlı dil, bir sevgi bekliyor. Onlara 50 yıldır ben bakıyorum. Zor ama çocukların olduğu için yorulmuyorsun” dedi.
“Yusuf’un Çiçeği Beni Hayata Bağlıyor”
Anneler Günü’nde yaşadığı duyguları anlatan anne Koçak, en küçük oğlu Yusuf’un verdiği çiçekle mutluluğu yaşadığını şöyle anlattı:
“Yusuf, beni çiçeklerin yanına götürüyor, ‘Anne bana çiçek kopar’ diyor. Koparıp ona veriyorum, sonra o tekrar bana verip elimi öpüyor. Bu benim için en büyük mutluluk.”
Günlük yaşamda çocuklarının bakımını üstlenen anne, onları yıkayıp temizliyor, yemeklerini hazırlayıp birlikte vakit geçiriyor.
“Onlara bir çay ya da kahve yapıyorum, birlikte içiyoruz. Bu onlara da, bana da iyi geliyor” diyen Koçak, engelli çocuklarını “tatlı bela” diye tanımlayarak, onların her zorluğa rağmen hayatının anlamı olduğunu ifade ediyor.
“Onlar Benim Canım”
Hiçbir zaman çocuklarını bir kuruma bırakmayı düşünmediğini vurgulayan Koçak, “Onlar benim canım, evladım. Başına gelmeyen anlayamaz. Onlara bakmak zor ama sevgisiz olmaz” diyerek yıllardır gösterdiği fedakârlığın altını çiziyor.
Kaynak: antakyagazetesi.com
